Soms kijk ik wat op tegen fulltime gaan werken

Laat ik (26,M) als eerst even zeggen dat ik absoluut niet lui ben. Sterker nog, ik ben precies het tegenovergestelde. Ik heb sinds mijn 18e altijd al veel gewerkt, en voor mij is het de normaalste zaak van de wereld om 6 dagen in de week bezig te zijn. Als ik de uren van mijn studie en mijn werk bij elkaar optel, zit ik met gemak aan een fulltime werkweek en ga ik er zelfs overheen.

Toch moet ik zeggen dat ik soms wat opkijk tegen fulltime werken, en ik weet niet 100% waarom. Ik denk dat het te maken heeft met hoe statisch het is. Je staat vroeg op, eet je ontbijt, gaat 8.5 uur naar je werk, eet je avondeten, gaat slapen, en dat doe je dan wekelijks 5 dagen achter elkaar. Er zit geen flexibiliteit in of wat dan ook. Je kan later beginnen, maar dan moet je ook langer door. Je kan tussendoor even sporten om de drukte van de spits te vermijden, maar dan moet je die uren weer ergens inhalen. Je voelt je eens wat minder en je focus is niet zo goed, jammer, 8.5 uur.

Ik ben van mezelf echt een sprinter en ik hou juist van afwisseling. De ene dag is mijn focus er niet en studeer ik maar even een uur of 5, de ander dag ben ik 12 uur bezig. Soms ben ik 30 uur in de week bezig, soms ruim 60. Ik vind het nu ook juist zo fijn dat ik 5 dagen in de week mentaal bezig ben en aan het studeren ben, en op mijn werk ben ik weer heel fysiek bezig en hou ik me bezig met iets compleet anders. Als ik fulltime werk dan moet ik 40 uur per week bezig en dan ook iedere week 40 uur. Daarbij ook altijd in hetzelfde vakgebied.

Ik vind het ook moeilijk om na te denken over wat mijn doel dan gaat zijn. Ik hou ervan om ergens naartoe te werken en dat was nu altijd heel simpel; de propedeuse halen, HBO halen, de premaster halen, de master halen. Maar als ik fulltime werk, wat is er om naartoe te streven? Een huis? Hahahahahahahhahahahahahaha. Een promotie? Een leidinggevende rol? Ik weer niet of ik me daar comfortabel bij zou voelen.

Ik wíl fulltime werken graag leuk vinden, maar soms kijk ik ertegenop. Het is ook best ironisch, want als ik fulltime werk heb ik onderaan de streep juist meer vrije tijd. Toch voelt dat niet zo. Ik heb het al eens 1.5 jaar gedaan als stagiaire, en hoewel ik het werk leuk vindt, voelde het echt als een sleur.

Ik denk dat ik vooral gewoon even mijn ei kwijt wilde, maar ik was ook benieuwd naar jullie inzichten. Zie ik het iets te negatief? Valt het uiteindelijk wel mee?

Zolang je maar aub niet zegt dat dat gewoon het leven is en dat het leven zwaar is. Dat heb ik inmiddels al genoeg gehoord.